بررسی ژن‌های عامل مقاومت به ونکومایسین با روش Multiplex-PCR در گونه‌های انتروکوک ایزوله شده از بیماران بستری و سرپایی

سابقه و هدف: انتروکوک ها، پاتوژن های مهم و شایع در عفونت های بیمارستانی هستند. ازمیان گونه‌های مختلف انتروکوک‌ها، انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فسیوم، پاتوژن‌های اصلی محسوب می‌شوند. سویه‌های مقاوم به ونکومایسین (VRE: Vancomycin resistant Enterococci) در بیماران سرپایی و بستری به وفور در سراسر جهان مشاهده می‌شوند. در این مطالعه، خصوصیات فنوتیپی و ژنوتیپی سویه های ایزوله شدهVRE از بیماران بستری و سرپایی مورد بررسی قرارگرفت. روش بررسی: از مجموع 193 سویه، 178 سویه انتروکوکوس فکالیس و 15 سویه انتروکوکوس فسیوم جدا شدند که با روش ماکرودایلوشن براث، در مجموع 22 سویه به عنوان سویه های VRE شناسایی گردیدند. تمامی این سویه‌ها ایزوله شده از بیماران بستری بود که تعداد 6 سویه از نمونه مدفوعی و 16 سویه از نمونه بالینی بود. یافته‌ها: با روش PCR، ژنوتیپVanA در10 سویه انتروکوکوس فسیوم و در 2 سویه انتروکوکوس فکالیس شناسایی شد. همچنینVanB در 5 سویه انتروکوکوس فسیوم و در 5 سویه انتروکوکوس فکالیس تشخیص داده شد. ژنوتیپ VanC در هیچ کدام از سویه ها شناسایی نشد. نتیجه‌گیری: با توجه به محدود بودن مطالعات در مورد سویه‌های VRE در کشور، امکان مقایسه دقیق بین مطالعه حاضر و تحقیقات دیگر ممکن نیست ولی این مطالعه، مبین وجود سویه‌های VRE در فلور طبیعی و نمونه های بالینی بیماران است. همچنین شایع بودن ژنوتیپVanA را نسبت به VanB در سویه‌های VRE نشان می‌دهد.